Παρασκευή 21 Αυγούστου 2009

ΤΟ ΧΘΕΣ, ΤΟ ΣΗΜΕΡΑ ΚΑΙ ΤΟ ΑΥΡΙΟ ΤΗΣ ΧΑΛΚΙΔΑΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΒΛΑΣΗ ΤΑΥΛΑΡΙΔΗ


Κάποια από τα κακώς κείμενα του Ευβοϊκού ποδοσφαίρου επισημαίνει για πολλοστή φορά ο παλαίμαχος παίχτης και νυν προπονητής του Α.Ο.Χαλκίς Βλάσης Ταβλαρίδης, με σκοπό την… διαφυγή κατά κάποιο τρόπο από το αδιέξοδο, στο οποίο έχει περιέλθει τα τελευταία χρόνια το Ευβοϊκό ποδόσφαιρο και την…αφύπνιση όλων όσων εμπλέκονται γύρω από αυτό.
Επισημαίνει λάθη του παρελθόντος, μη διστάζοντας να αναφερθεί σε γεγονότα και καταστάσεις που οδήγησαν τον βασιλιά των σπορ στο Νομό μας, να κυκλοφορεί ξυπόλητος και χωρίς στέμμα. Γιατί λοιπόν το Ευβοϊκό ποδόσφαιρο και κατ επέκταση ο Α.Ο.Χαλκίς έφτασε στο τέλμα; Ο Βλάσης Ταβλαρίδης χαρακτηρίζοντας τον ιστορικό σύλλογο ως την βιτρίνα του Ευβοϊκού ποδοσφαίρου, γυρίζει τον χρόνο πίσω και τονίζει μεταξύ άλλων:
«Όταν η ομάδα έπαιξε στην Α’ Εθνική για πολλούς και διάφορους λόγους υποβιβάστηκε. Εκεί ακριβώς έγιναν τεράστια λάθη, τα οποία πληρώνουμε ακόμα και σήμερα. Από εκείνη την ομάδα αποχωρήσανε ούτε ένας, ούτε δύο, αλλά 11 ποδοσφαιριστές. Είναι απαράδεκτο μία ομάδα που υποβιβάζεται να διαλύεται, γιατί η ανασυγκρότηση είναι πολύ δύσκολο πράγμα. Παρόλα αυτά ήταν τέτοια η δυναμική του ΑΟΧ που την επόμενη χρονιά διεκδικήσαμε το πρωτάθλημα το οποίο και δεν καταφέραμε να κατακτήσουμε την τελευταία αγωνιστική. Και παρόμοια λάθη έγιναν ξανά και ξανά στο πρόσφατο παρελθόν.»

ΚΑΚΗ ΝΟΟΤΡΟΠΙΑ

«Και αν είναι η μοίρα μου σακατεμένη δεν φταίει ο κόσμος ούτε και συ, ότι αγαπάω εγώ πεθαίνει» τραγούδησε κάποτε ο Στέλιος Καζαντζίδης, όμως στην προκειμένη περίπτωση η κακή νοοτροπία, οι «ψίθυροι» και η λανθασμένη διαχείριση λεπτών καταστάσεων συνέβαλαν στον μαρασμό του Ευβοϊκού ποδοσφαίρου. Ο Βλάσης Ταβλαρίδης «ξεσκονίζει» τη μνήμη του και θυμάται χαρακτηριστικά, όταν ο Α.Ο.Χαλκίς πρωταγωνιστούσε σε ένα κομβικό παιχνίδι με τη Ρόδο στο Δημοτικό στάδιο της πόλης, ματς κλειδί που σήμαινε όχι όλα αλλά πολλά και για τις δύο ομάδες:
« Αυτό το ματς το χάσαμε με σκορ 1-0 αλλά υπήρχαν 12 αγωνιστικές για να ρίξει αυλαία το πρωτάθλημα, επομένως ναι μεν κομβικό ματς, αλλά το οποίο δεν έκρινε σε καμιά περίπτωση τον τίτλο. Τα έζησα τα γεγονότα αυτά, γι αυτό και μιλάω. Εκείνη την εβδομάδα ήρθε ο πρόεδρος της Ρόδου και έσπειρε ζιζάνια. Όλη η Χαλκίδα… κουβέντιαζε ότι ο ΑΟΧ το ματς το είχε πουλήσει. Δύο τρεις αγωνιστικές πριν από αυτό το ματς είχαμε παίξει ακόμα ένα ντέρμπι με την Ελευσίνα και οι παίχτες της ομάδας είχαν φτερά στα πόδια. Στο ματς εκείνο όμως με τη Ρόδο, βγαίνοντας από την καταπακτή ο κόσμος της ομάδας φώναζε στον αρχηγό τον Γιάννη τον Βλάχο ότι αν έχετε δώσει το ματς θα πεθάνετε! Ο Βλάχος ζήτησε από τον Λινοξυλάκη να μην αγωνιστεί και ο Λινοξυλάκης έκλαιγε για να πείσει τον Βλάχο να κατέβει να παίξει. Στο 4ο λεπτό χάθηκε μία ευκαιρία για λογαριασμό της ομάδας μας από τον Τζωρτζή, ευκαιρία από αυτές που χάνονται σε όλα τα γήπεδα του πλανήτη. Ένα ολόκληρο γήπεδο σηκώθηκε και φώναζε την λέξη «πουλημένοι» και ρωτάω εγώ, πώς να σταθείς μέσα στο γήπεδο όταν οι δικοί σου φίλαθλοι καταφέρονται εναντίον σου. Οι παίχτες είχαν φόβο, θυμάμαι τον Βασίλη τον Αναστασόπουλο, ο οποίος μας έλεγε ότι «κρυβόμουν όταν ερχόταν η μπάλα!»

«Λάθη που…πληρώνουμε»

Λένε πως όταν χάνεται μία μάχη δεν χάνεται και ο πόλεμος, φαίνεται όμως πως η ποδοσφαιρική Χαλκίδα παρέδωσε τα όπλα άνευ όρων και πέταξε λευκή πετσέτα. Ο Βλάσης Ταβλαρίδης καταθέτει τη γνώμη του, δίχως φόβο αλλά με πάθος:
«Αν εκείνη τη χρονιά η διοίκηση φώναζε τους παίχτες και τους έλεγε ότι κύριοι όλη η Χαλκίδα λέει ότι είστε πουλημένοι, αποδείξτε ότι δεν είναι έτσι, η ομάδα θα παρέμενε συσπειρωμένη και το πρωτάθλημα θα είχε πάρει και θα έβαζε στα ταμεία της αρκετά χρήματα από μετακινήσεις παιχτών τους οποίους ζητούσαν δίνοντας κυριολεκτικά…χρυσάφι, μεγαλύτερες ομάδες. Έφυγαν παίχτες και μετακινήθηκαν στον Ολυμπιακό Χαλκίδας, αποδυναμώθηκε ο ΑΟΧ, δυνάμωσε ο Ολυμπιακός μπήκε η κόντρα ανάμεσα στις δύο ομάδες και στο τέλος διαλύθηκαν και τα δύο σωματεία. Αυτά είναι λάθη που πληρώνουμε ακόμα και σήμερα. Να μην τα ξανακάνουμε. Δεν μπορούμε να…πετάμε τους ποδοσφαιριστές, οι ποδοσφαιριστές είναι η περιουσία, η κληρονομιά της κάθε ομάδας.»
Μάλιστα, ο Βλάσης ο Ταβλαρίδης, δεν παραλείπει να αναφερθεί και στον πρώην Γ. Αρχηγό του Α.Ο.Χαλκίς τον Γιάννη Φρατζεσκάκη υπογραμμίζοντας χαρακτηριστικά:
« Το έχει δηλώσει και ο ίδιος στο πρόσφατο παρελθόν, το παραδέχτηκε, ότι έχουμε κάνει λάθη γιατί παρασυρθήκαμε από τις φωνές και τους θορύβους. Και ο Φρατζεσκάκης δεν είναι τυχαίος άνθρωπος, έχει δώσει τη ζωή του για τον ΑΟΧ, οι φίλαθλοι τον λατρεύουν και μακάρι αν είναι εφικτό, θα επιχειρήσω να τον συναντήσω κάποια στιγμή να μιλήσουμε, να γίνει αρωγός στη νέα προσπάθεια που κάνει από φέτος ο Α.Ο.Χαλκίς.»

ΒΙΟΙ ΑΝΤΙΘΕΤΟΙ

Ο Βλάσης Ταβλαρίδης φέρνει στο μυαλό του ακόμα ένα παράδειγμα, το οποίο δεν αφορά τη Χαλκίδα αλλά τη Λάρισα, κάνοντας ουσιαστικά ένα… κρας τεστ δύο παρόμοιων καταστάσεων, που όμως η μία (αυτή της Χαλκίδας) οδήγησε στην ανυποληψία και η άλλη (αυτή της Λάρισας), στη γη της ποδοσφαιρικής επαγγελίας.
« Είχε παίξει η Λάρισα με τον Παναθηναϊκό του Ζάετς και του Ρότσα στο Αλκαζάρ και είχε κερδίσει ο Παναθηναϊκός με 3-1. Όλος ο τύπος της Λάρισας είχε βουίξει ότι το ματς δεν είχε παιχτεί στα ίσια και μάλιστα είχε ονοματίσει σαν «στημένους» τους Πλίτση και Μητσιμπόνα. Την άλλη μέρα βγήκε ο πρόεδρος της Λάρισας και είπε ότι δεν υπάρχει περίπτωση παίχτης της Λάρισας να έχει κάνει αυτό το πράγμα, στήριξε τους παίχτες του και έβαλε τέλος στην παραφιλολογία. Την επόμενη χρονιά η Λάρισα βγήκε πρωταθλήτρια, ο Πλίτσης πήγε στον Ηρακλή με 60 εκατομμύρια και ο Μητσιμπόνας στον ΠΑΟΚ με 100 εκατομμύρια, αστρονομικά ποσά για την εποχή εκείνη. Αν ο πρόεδρος τους είχε διώξει πάνω στην…τρικυμία κακήν κακώς, η ΑΕΛ θα είχε διαλύσει.»

«Αγκάθι» στην πληγή

Το παρελθόν όσο αμαρτωλό και αν φαντάζει, πάντα υπάρχει τρόπος με τους κατάλληλους χειρισμούς τουλάχιστον να το αφήσεις πίσω και να βάλεις πλώρη για να χτίσεις ένα… υγιές παρόν! Και ο Βλάσης Ταβλαρίδης δεν αφήνει έξω από τον χορό τον…κλάδο του, τους προπονητές δηλαδή, οι οποίοι καλούνται και είναι υποχρεωμένοι να συμβάλλουν από το δικό τους μετερίζι και να φωτίσουν το σκοτεινό μονοπάτι στο οποίο…περπατάει εδώ και πολλά χρόνια το Ευβοϊκό ποδόσφαιρο.
«Η αλήθεια είναι ότι εμείς οι προπονητές δεν κατευθύνουμε τους παράγοντες. Όλοι το ξέρουμε το ποδόσφαιρο, το ποδόσφαιρο είναι εύκολο, όταν όμως πηγαίνουμε στον πρόεδρο και ζητάμε κάποια συγκεκριμένα πράγματα και ο πρόεδρος απαντάει, άστο μωρέ ερασιτεχνική ομάδα είμαστε, τι ψάχνεις τώρα, και εμείς για να μη χάσουμε το μισθό(!), συμφωνούμε και λέμε με τη σειρά μας δε βαριέσαι, αυτό είναι ακόμα ένα μεγάλο λάθος. Θα πρέπει να επιμείνουμε, δε μπορεί, κάποια στιγμή θα μας ακούσουν. Δεν φτιάχνεται μία ομάδα όταν η διοίκηση δεν ακούει τον προπονητή.»

ΚΕΦΑΛΑΙΟ... ΦΙΛΑΘΛΟΙ

«Έκλαιγα όταν ήμουν μικρό παιδί και ο Α.Ο.Χαλκίς είχε κληθεί να παίξει με Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό στο στάδιο της πόλης και πήγαινα στο γήπεδο και έβλεπα Χαλκιδέους να πανηγυρίζουν γκολ των ομάδων αυτών εις βάρος της Χαλκίδας. Πήγαινα στο σπίτι και έλεγα, μα καλά τι κάνουμε, είμαστε τρελοί, τι δουλειά έχουμε εμείς με αυτούς;»
Με αυτές τις κουβέντες ο Βλάσης Ταβλαρίδης καυτηριάζει το γύρισμα της πλάτης στον ιστορικό σύλλογο από τους ντόπιος φιλάθλους και συνεχίζει χαρακτηριστικά:
«Ο Ολυμπιακός έχει τον Πειραιά, ο Παναθηναϊκός και η ΑΕΚ την Αθήνα, ο Α.Ο.Χαλκίς επιβάλλεται να έχει την Χαλκίδα. Κάποιος φίλαθλος που υποστηρίζει τον Ολυμπιακό ή κάποιος φίλαθλος που υποστηρίζει τον Παναθηναϊκό, ας μην πάνε σε 10 παιχνίδια σε Καραϊσκάκη και ΟΑΚΑ αντίστοιχα, ας πάνε σε εννιά και ας κάνουν τον κόπο έστω σε ένα ματς να έρθουν και να αφήσουν τον οβολό τους στον ΑΟΧ, 10 ευρώ που λέει ο λόγος. Μόνο έτσι θα γίνει ανταγωνιστικός ο ΑΟΧ. Αν πας στην Περούτζια και μιλήσεις για την Γιουβέντους και τη Μίλαν θα σε φάνε ζωντανό, αν πας στο Πόρτσμουθ και μιλήσεις για την Λίβερπουλ και την Τσέλσι, το ίδιο! Αυτό που λέω είναι να υποστηρίξουμε τη «γειτονιά» μας, το σπίτι μας, τον φίλο μας, τον ξάδερφό μας! Ας κοιτάξουμε την ομάδα μας, ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός είναι ανώνυμες εταιρίες, συμφέροντα της Motoroil και της Intrakom εξυπηρετούν, μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας. Ναι, και δεν μιλάω μόνο για την Χαλκίδα, να υποστηρίξουμε και την Κάνηθο και την Παναγίτσα, γιατί όχι, όσο δυναμώνουν τα μικρότερα σωματεία του Νομού, τόσο πιο γρήγορα θα γίνει και πάλι μεγάλος ο ΑΟΧ. Γίνεται μία νέα προσπάθεια από φέτος, οι άνθρωποι που συγκροτούν τη νέα διοίκηση είναι άνθρωποι αξιόπιστοι που…γυαλίζει το μάτι τους και έχουν σαν στόχο σε 2-3 χρόνια να οδηγήσουν την ομάδα στην Γ’ Εθνική. Πρέπει να είμαστε όλοι αρωγοί.»