Ανεβάζοντας πριν μερικές εβδομάδες τον αγώνα ΑΟ Χαλκίς 3-0 Περαμαϊκός, για το πρωτάθλημα της Δ' Εθνικής κατηγορίας 1991-92, όπου βρήκε την ομάδα της Χαλκίδας νικήτρια με 3-0 και εξασφάλισε την άνοδο της στην Γ' Εθνική, επικοινώνησε μαζί μας (Νίκο Κατσαμάγκο και Αποστόλη Αβερκιάδη) ο διαιτητής της αναμέτρησης, Χρυσόστομος Μάνθος και μας ζήτησε το DVD της αναμέτρησης.
Στείλαμε το DVD όπως έπρεπε να κάνουμε,και του ζητήσαμε να μας πει δύο λόγια για την τότε πολύ μεγάλη αναμέτρηση που έγινε στο Εθνικό τότε στάδιο της Χαλκίδας, όπου ο κόσμος γέμισε το στάδιο!!
Στείλαμε το DVD όπως έπρεπε να κάνουμε,και του ζητήσαμε να μας πει δύο λόγια για την τότε πολύ μεγάλη αναμέτρηση που έγινε στο Εθνικό τότε στάδιο της Χαλκίδας, όπου ο κόσμος γέμισε το στάδιο!!
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗΝ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ:
Τι λέει ο Χρυσόστομος Μάνθος, 21 Χρόνια μετά !!!
Το 1991-92 ήταν μια εξαιρετική χρονιά για τη διαιτητική μου πορεία. Θυμάμαι μάλιστα ότι ανέμενα με αρκετή σιγουριά, την άνοδό μου στην Α Εθνική, ύστερα από την "είσπραξη"
θετικών μηνυμάτων από τους υπεύθυνους και τους ορισμούς σε σημαντικά παιχνίδια. Μεταξύ αυτών ήταν και το παιχνίδι Χαλκίδας- Περαμαϊκού. Ήταν προς το τέλος εκείνης της ποδοσφαιρικής εκείνης χρονιάς και δύο παιχνίδια, της Δ' Εθνικής, προκαλούσαν το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης. Μεγάλης βαθμολογικής σημασίας, αφού η νίκη οδηγούσε στην Γ' εθνική. Χαλκίδα και Περαμαϊκός από την μια και Όλυμπος Κερκύρας- (την αντίπαλη ομάδα δεν τη θυμάμαι) από την άλλη. Όμως όλη η Ελλάδα εστίαζε το ενδιαφέρον της στο συγκεκριμένο παιχνίδι, ίσως διότι το Πέραμα ανήκε (και ανήκει, φυσικά) στα ποδοσφαιρικά δρώμενα της Αθήνας κι επομένως τα ΜΜΕ έδιναν ιδιαίτερο βάρος. Η Χαλκίδα ήταν και είναι μια επαρχιακή ποδοσφαιρομάνα την συμπάθεια της οποίας, η Αθήνα, είχε κερδίσει και λόγω της μικρής, απόστασης από το "Κλεινόν άστυ".
Ο ορισμός μου, θα πρέπει να ομολογήσω, δεν με εντυπωσίασε στον βαθμό που θα ήταν αναμενόμενο, διότι όπως σας ανέφερα προηγουμένως ήταν συνέχεια άλλων ορισμών, δυσκολότερων και μεγαλύτερης κατηγορίας (Β' Εθνικής), για κείνη τη χρονιά. Γνώριζα όμως ότι θα ήταν ένας δύσκολος αγώνας με πολλές απαιτήσεις για τον διαιτητή. Το γεγονός ότι είχα μια θαυμάσια διαιτητική χρονιά βοήθησε σημαντικά στο να έλθω στην Χαλκίδα με αισθήματα διαιτητικής σιγουριάς και αυτοπεποίθησης, πολύ περισσότερο όταν οι παράγοντες των δύο ομάδων, λίγο πριν τον αγώνα, μου κατέθεταν και την αμέριστη εμπιστοσύνη τους, τότε ο πολλαπλασιαστής του γινομένου της ψυχολογίας μου μεγάλωνε.
Πρέπει να σημειώσω ότι μεγάλη και σημαντική συμβολή και βοήθεια είχα από τους συνεργάτες μου επόπτες γραμμών (σήμερα ονομάζονται "Βοηθοί"), Βασίλη Ρουσογιάννη, ο οποίος δεν ασχολείται με την διαιτησία και τον Απόστολο Γεωργαντά (ο οποίος δεν βρίσκεται στη ζωή πλέον).
Μια ώρα πριν την έναρξη μπήκα με τους επόπτες στον αγωνιστικό χώρο για την καθιερωμένη επιθεώρηση. Εξεπλάγην. Οι κερκίδες είχαν ασυνήθιστα, για την κατηγορία, κόσμο. Πανό, σημαίες και παλμός έδιναν τον γνωστό ποδοσφαιρικό τόνο. Φοβερή εντύπωση. Ούτε αγώνας Α Εθνικής. Μετά τον έλεγχο επιστρέψαμε στα αποδυτήρια κι όταν ήλθε η ώρα, μαζί με τις ομάδες, πήγαμε για τη μάχη και πάλι στον αγωνιστικό χώρο. Όχι την μάχη ενός πολέμου, αλλά την μάχη μιας γιορτής. Μιας ποδοσφαιρικής γιορτής, γιατί στο τέλος έτσι ήταν, έτσι αποδείχθηκε.
Αγώνας συγκλονιστικός. Με πάθος κι από τις δύο ομάδες. Εκείνο όμως που με συγκλόνισε ήταν ο κόσμος της Χαλκίδας. Όχι τόσο ο αριθμός, που ούτως ή άλλως ήταν μεγάλος, όσο η συμπεριφορά τους. Δυνατή, ενθαρρυντική, πραγματική πηγή ενέργειας η παρουσία τους που την μετέφερε με έναν αόρατο τρόπο στους παίκτες του.
Η συμπεριφορά των παικτών του Περαμαϊκού στο ίδια επίπεδα. Πραγματικοί αθλητές. Προσθέτοντας σ' αυτά και την τεχνική των ποδοσφαιριστών τότε μπορώ να πω ότι αυτές ήταν αιτία ενός συγκλονιστικού αγώνα που ξεπέρασε τις προσδοκίες των φιλάθλων και άγγιξε τα επίπεδα της αίγλης ενός ποδοσφαιρικού αγώνα Α' Εθνικής.
Μπορεί η Χαλκίδα να κέρδισε και δικαίως, όπως άλλωστε το παραδέχτηκαν στο τέλος οι παράγοντες του Περαμαϊκού, αλλά για μένα νικητής ήταν το ποδόσφαιρο. Είμαι δε ευτυχής που ως διαιτητής αλλά και οι συνάδελφοί μου οι επόπτες, συμβάλλαμε στο να μείνει αυτή η γιορτή, αυτός ο αγώνας στην ποδοσφαιρική συνείδηση του κόσμου με τις καλύτερες εντυπώσεις.
Ήταν στιγμές που δεν σβήνουν από το μυαλό μας, στον καθένα, βέβαια, για τους δικούς του λόγους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου