0 ΝΙΚΟΣ ΣΤΑΜΕΛΟΣ: Κομμάτι της ζωής μου η ΑΓΕΧ

Ο ΠΡΩΗΝ ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ ΑΓΕΧ ΣΕ ΜΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΠΑΝΙΕΣ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ ΤΟΥ ΜΙΛΑΕΙ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΟΛΑ!

Η συνέντευξη με τον Νίκο Σταμέλο ήταν μια από αυτές που πάντα ήθελα να κάνω. Ένας πρόεδρος που σημάδεψε την ιστορική διαδρομή της ΑΓΕΧ, που έζησε μαζί της στο ζενίθ αλλά και στο ναδίρ.

Ο Νίκος Σταμέλος χαρακτηρίζει την ΑΓΕΧ κομμάτι της ζωής του. Και πως αλλιώς θα μπορούσε να ήταν άλλωστε. Παίκτης της ομάδας στο ανοικτό γήπεδο στο Στάδιο Χαλκίδας αλλά και στο ΚΕΤΕ, πρόεδρος από το ’96 όταν μαζί με τον Βαγγέλη Αγγέλου οδήγησαν την ομάδα της Χαλκίδας στη νέα εποχή μέχρι το 2002, με τον Σταμέλο να συνεχίζει για άλλα 6 χρόνια σε αυτά τα επίπεδα.

Μια πορεία που έφτασε μια ανάσα από την άνοδο στην Α1 με 3 αποτυχημένες απόπειρες, με την τελευταία απ’ αυτές που κρίθηκε σε ένα ματς, να αποτελεί την απαρχή της αντίστροφης μέτρησης της ΑΓΕΧ.

Ο Σταμέλος μιλάει στο eviabasket.gr για αυτή τη διαδρομή την οποία όπως λέει παρακάτω δεν θα άλλαζε με τίποτα. Ανεξάρτητα από τη γνώμη που έχει κάποιος για τον Νίκο Σταμέλο, υπάρχει ένα στοιχείο που είναι κοινής αποδοχής. Ότι έχει κάτι να στο πει δεν θα διστάσει να το κάνει και όπως θα δείτε παρακάτω δεν αφήνει τίποτα αναπάντητο.

Από το αν του λείπει το μπάσκετ, αν μετάνιωσε για κάτι, για τα χρήματα που έχασε, για τον Ίκαρο, την Κύμη, τον Μπρατσιάκο, την επόμενη μέρα του μπάσκετ της Χαλκίδας, αν ποτέ θα επέστρεφε στο χώρο, τα πρώτα χρήματα που έδωσε, τις σωστές επιλογές και τα λάθη του.

Ξεκινάμε λοιπόν…

ΕΡ: Πρόεδρος της ΑΓΕΧ από το 1996 έως το 2010. Μετράς ήδη 7 χρόνια εκτός μπάσκετ. Σου έχει λείψει;

Ν.Σ.:’Δεν μπορεί να μη σου λείψει κάτι με το οποίο συνδέθηκες για μια ζωή, πρέπει να είσαι αναίσθητος. Αλλά μπορώ να το πάω κόντρα. Κάθε όμορφο πράγμα στη ζωή έχει και ένα τέλος, στη ζωή κάποια πράγματα δεν επανέρχονται’.

ΕΡ: Η διοικητική διαδρομή από το ’96 και μετά ήταν όμορφη;

Ν.Σ.: Καταρχήν ξεκινάμε από ένα βασικό στοιχείο. Δεν έχω μετανιώσει για τίποτα απ’ όσα έχω κάνει και τι έχω κάνει. Η διαδρομή ήταν εκπληκτική για όποιον την έζησε από κοντά, όπως ξεκίνησε, όπως δημιουργήθηκε και όπως εξελίχθηκε ήταν κάτι το εκπληκτικό. και είναι εκπληκτική η διαδρομή στο τι γνωρίζεις και τι ζεις. Για μένα αυτό ήταν ένα κομμάτι της ζωής μου’.

ΕΡ: Ανέλαβες την ΑΓΕΧ το ’96 και μετά από 3 χρόνια ξεκίνησε η αναρρίχηση. Αυτή η διαδρομή θα είχε σίγουρα θετικές αλλά και αρνητικές στιγμές.

Ν.Σ.: Την πρώτη χρονιά με εντυπωσιακή πορεία στο β’ γύρο τερματίσαμε τρίτοι, τις δύο επόμενες χρονιές χάσαμε το πρωτάθλημα από τον ΟΦΗ και τον Πανελλήνιο. Για μένα είχε μόνο θετικές στιγμές, τις αρνητικές τις έχω αφήσει πίσω, δεν τις θυμάμαι καν, πρέπει να μου σκαλίσεις τον εγκέφαλο για να θυμηθώ κάποια’.

ΕΡ: Μετά από 14 χρόνια στη διοίκηση της ομάδας, κάνοντας ταμείο, έφυγες όπως λες με θετικές εντυπώσεις, αλλά οικονομικά δεν πρέπει να ήταν έτσι τα πράγματα…

Ν.Σ.:‘Αναμφίβολα ξοδεύτηκαν χρήματα. Εγώ όλα αυτά τα χρόνια δεν μίλησα ποτέ για χρήματα. Τα λεφτά ήταν το μέσο για να μπορέσεις να κάνεις κάποια πράγματα. Σίγουρα χάθηκαν χρήματα, σίγουρα όμως αξιοποιήθηκαν και χρήματα. Αλλά αυτό για μένα δεν έχει σημασία από τη στιγμή που κάποιος αποφασίζει να ακολουθήσει ένα συγκεκριμένο δρόμο. Δεν έχει σημασία αν είναι πολλά ή λίγα. Αυτό που κρατάω εγώ είναι πως δεν έχω μετανιώσει για τίποτα. Ποτέ δεν είπα «έχασα τα λεφτά μου». Ήταν κάποιες αποφάσεις που πήρα σε συγκεκριμένες στιγμές, γούσταρα και το έκανα και αν μπορούσα θα το ξαναέκανα. Σίγουρα με μεγαλύτερη εμπειρία, αλλά θα το ξαναέκανα’.

ΕΡ: Ανεξάρτητα αν δεν το μετανιώνεις, η ουσία δεν είναι όμως πως έχασες τα λεφτά σου μέσα από το μπάσκετ;

Ν.Σ.:‘ Χάνεις λεφτά όταν πηγαίνουν κάπου άδικα και άσκοπα. Εδώ δεν πήγαν χρήματα σε τέτοια κατεύθυνση. Ήταν ένα δημιούργημα που χρειάστηκαν χρήματα για να μπορέσει να λειτουργήσει, δαπανήθηκαν χρήματα και όταν θες κάτι να βλέπεις να μεγαλώνει και να δημιουργείται δεν μπορείς να το μετανιώνεις. Στο τέλος μπορεί βέβαια κάποια πράγματα να τα βλέπεις διαφορετικά. Στην πορεία όμως, το σκεπτικό μας ήταν ότι αυτά τα χρήματα έπρεπε να δαπανηθούν. Χάθηκαν σίγουρα χρήματα, αλλά και να τα είχα σήμερα δεν θα ήταν καλύτερη η ζωή μου σε σχέση με αυτά που έζησα, με αυτά που ένιωσα μέσα από την ομάδα στο δημιούργημα της’.

ΕΡ: Σε όλη αυτή τη διαδρομή θα είχες σίγουρα ως απώτερο στόχο να δεις κάποια στιγμή την ομάδα στην Α1. Αυτό δεν έγινε σε μια σεζόν για ένα ματς. Αν έκανες ένα φλας μπακ στο παρελθόν θα κράταγες αυτή τη στιγμή ως κάτι που σου λείπει πολύ από αυτή την πορεία 14 ετών;

Ν.Σ.:‘ Θα ήταν η ολοκλήρωση ενός επιτεύγματος η άνοδος στην Α1. Και φυσικά αν ανέβαινε στην Α1 δεν θα τελείωνε και η διαδρομής αυτής της ομάδας τόσο γρήγορα. Είναι τεράστια η διαφορά της Α1 από την Α2 σε σχέση με το πώς θα μπορούσες να διατηρηθείς εκεί εφόσον τα κατάφερνες. Αυτό βέβαια δεν μειώνει την πορεία της ομάδας σε βάθος χρόνου. Γράψαμε τη δική μας ιστορία στην Α2. Η ΑΓΕΧ άφησε το στίγμα της στο χώρο και μπορεί αυτό να μην το κατάλαβαν οι ντόπιοι αλλά σε πανελλήνια κλίμακα έγινε κατανοητό. άφησε το στίγμα της για τον τρόπο που δημιουργήθηκε ,που λειτούργησε, για τη φιλοσοφία της. Ήταν απόλυτα αποδεκτή από όλους και αυτό το καταλάβαινες από τον τρόπο που μιλούσαν παίκτες που ήταν να έρθουν στην ομάδα, από προπονητές που ήρθαν στη Χαλκίδα. Η ΑΓΕΧ έφερε προπονητές που δεν πήγαιναν Α2 και δεν ξαναεργάστηκαν μετά από εμάς σε καμιά ομάδα της Α2.

ΕΡ: Είπες πως η συνέχεια της ομάδας θα μπορούσε να ήταν διαφορετική αν έπαιρνε την άνοδο στην Α1. Θεωρείς εκείνη τη χρονιά καθοριστική; Η μη άνοδος ήταν η αρχή για την αντίστροφη πορεία της ομάδας;

Ν.Σ.:‘Όχι, δεν ήταν αυτό το κομβικό σημείο για να σταματήσει η ομάδα. Διεκδικήσαμε την άνοδο 3 φορές, αυτή που αναφέρεσαι είναι μια χρονιά που φτάσαμε πολύ κοντά, στο ένα ματς. Αν ανέβαινε η ομάδα θα ανοίγαμε μια νέα σελίδα που θα παίζαμε πλέον με διαφορετικά χαρτιά. Η Α2 είναι μια επώδυνη κατηγορία, που μπορείς να ξοδέψεις πολλά και να μην πάρεις τίποτα πίσω. Η Α1 και άχρηστος να είσαι, είχε τότε ιδίως κάποια σημαντικά έσοδα που αν ήσουν λίγο δημιουργικός θα μπορούσες να έφτιαχνες μια αξιοπρεπή ομάδα για την κατηγορία. Όσο για την ομάδα ήταν φυσικό και επόμενο κάποια στιγμή να σταματήσει. Και νομίζω πως έκλεισε και ο κύκλος της εκεί’.

ΕΡ: Μήπως δεν ήταν σωστό το τάιμινγκ της δικής σου αποχώρησης; Μήπως έπρεπε να είχε φύγει νωρίτερα;

Ν.Σ.:’Η ομάδα έπεσε από την Α2 το 2008, την επόμενη χρονιά ήταν στη Β’ Εθνική και μετά στη Γ’ Εθνική. Δεν θεωρώ πως τις δύο τελευταίες χρονιές είχα ουσιαστική συμμετοχή στην ομάδα. Υπήρχαν κάποιοι άλλοι που ασχολήθηκαν τότε με την ομάδα, νόμιζαν πως ασχολούνταν θα έλεγα καλύτερα. Το 2008 ήταν η χρονιά που θα μπορούσα να φύγω και τότε αποχώρησα ουσιαστικά. Συνέβησαν τότε και κάποια προσωπικά ζητήματα που συντέλεσαν ώστε να παρθεί τότε η απόφαση της δικής μου αποχώρησης’.

ΕΡ: Περίμενες μετά από 13-14 χρόνια στο τιμόνι της ομάδας, πως η ΑΓΕΧ κάποια μέρα θα έπεφτε τόσο χαμηλά;

Ν.Σ.: ‘Αν αναλογιστούμε την ιστορία της ΑΓΕΧ, η διαδρομή της είχε ένα οραματιστή Χαραμαντίδη που ξεκίνησε την ομάδα το ’76, τους Δαρδανό και Σερβετά που βγήκαν μέσα από ένα συμβούλιο, δεν πήγαν μόνοι τους να πουν αναλαμβάνω την ΑΓΕΧ, τον ουσιαστικό πρόεδρο της ομάδας Χρήστο Χρήστου και η συνέχεια του ήμουν εγώ. Μιλάμε δηλαδή για 5 παράγοντες. Δεν υπήρξε ποτέ ο 6ος. Είναι πολύ δύσκολο να βρεθούν παράγοντες για να υποστηρίξουν αυτό το κομμάτι. Και να ξέρουν τον χώρο και να δαπανήσουν χρήματα’.

ΕΡ: Άρα αποκλείεις την επόμενη ερώτηση αν υπήρχαν ουσιαστικοί συνεργάτες;

Ν.Σ.: Υπήρχαν κάποιοι συνεργάτες που όταν είχαν εξασφαλισμένη τη σκεπή μπορούσαν να λειτουργήσουν. Άλλο συνεργάτης και άλλο κάποιος που να μπορεί να βγει μπροστά. Είναι πολύ δύσκολο κάποιος να μπει στη διαδικασία να διακυβεύσει τα χρήματά του για το μπάσκετ, πρέπει να είναι ψώνιο για να το κάνει’.

ΕΡ: Όταν ανέλαβες το ’96 μαζί με τον Αγγέλου την ΑΓΕΧ, ποιες ήταν οι βασικές αλλαγές που κάνατε στην ομάδα ώστε να αρχίσει σιγά-σιγά να ανεβαίνει τα σκαλοπάτια;

Ν.Σ.: ‘Στο μπάσκετ και γενικά πρέπει να δημιουργήσεις μια υπόσταση ώστε να μην κυνηγάς τις ανόδους και τις διακρίσεις μέσα από τη διαδικασία μεταγραφών γιατί έτσι το μόνο που θα καταφέρεις είναι να ξοδέψεις λεφτά. Εγώ είχα παίξει μπάσκετ, ο Αγγέλου είναι φιλοσοφημένα μπασκετικός και ξέραμε και οι δύο πως η βάση ήταν να στήσεις το όνομα. Για να στήσουμε το όνομα δαπανήθηκαν αρκετά χρήματα, δημιουργήσαμε ένα οργανισμό που λειτούργησε καταπληκτικά σε όλα τα επίπεδα. Δεν δόθηκαν πολλά χρήματα για παίκτες ονόματα που ήρθαν στη Χαλκίδα, δόθηκαν για να φτιαχτεί το όνομα της ομάδας, ακριβώς πίσω από αυτό το κομμάτι. Δημιουργήθηκε τμήμα marketing με τη Ράνια Πάλλη, τμήμα γραμματειακής υποστήριξης με την κοπέλα που είχε στήσει το αντίστοιχο τμήμα του Πανιωνίου. Θυμάμαι, τα πρώτα χρήματα που έδωσα, ήταν που κλείσαμε το κλειστό του Βούρκου για 15 μέρες ώστε να απολυμανθεί, να ασπριστεί και να καθαριστεί ο χώρος. Ήταν οριακά για να πάθουν οι αθλητές κάποια μόλυνση εκεί πέρα. Δόθηκαν χρήματα στις ακαδημίες, όλα αυτά τα χρόνια η ΑΓΕΧ δεν πήρε ποτέ λεφτά από τις ακαδημίες, μόνο έδωσε. Χρησιμοποιήσαμε χρήματα για να ντύσουμε όλα τα παιδιά, να έχουμε τους καλύτερους προπονητές. Κάναμε μεταγραφή τότε τον Βόβορα. Είχε αναλάβει τότε την οργάνωση του 3 on 3 του Nova. Έκανε πολύ καλή δουλειά εκεί, τον πήραμε και έγινε υπεύθυνος των ακαδημιών, έχοντας 6 προπονητές υπό την εποπτεία του. Από εκεί, έφτασε ο Βόβορας να είναι πρώτος προπονητής στον Παναθηναϊκό, και τώρα βοηθός του Πασκουάλ. Δόξα τω Θεώ, πολλοί προπονητές ξεκίνησαν από εμάς’.

ΕΡ: Το μπάσκετ της Χαλκίδας πώς το βλέπεις. Υπάρχει περίπτωση ανάκαμψης;

Ν.Σ.: ‘Ο Γιάννης Ιωαννίδης ήταν μεγάλος προπονητής. Ένα πράγμα που του καταλογίζουν όλοι οι μπασκετικοί και εγώ μαζί, είναι ότι τα έκανε όλα μόνος του για να πάρει όλη τη δόξα. Δεν υπάρχει δεύτερος προπονητής πίσω από εκείνον που να έκανε καριέρα. Ο δεύτερος προπονητής ήταν ο Ιωαννίδης ο ‘Ολλανδός’ που δεν ποτέ ήταν προπονητής. Στη ζωή δεν μετράει τι έχεις κάνει εσύ, είναι τι έχεις αφήσει πίσω σου. Εγώ θεωρώ ότι αυτό ήταν ένα από τα κομμάτια που δεν πέτυχα. Δεν άφησα παράγοντες που να έχουν την κάψα να βάλουν πίσω το εγώ τους και να μαζευτούν όλοι μαζί να στήσουν μια ομάδα. Μπήκε ο κόσμος στο μπασκετικό ‘τρυπάκι’ αλλά δεν βγήκαν παράγοντες. Η Λάρισα για παράδειγμα είχε 10 ομάδες, αν μάζευες και τους 10 προέδρους έφτιαχνες μια υπερομάδα. Το έκαναν κάποτε με την ΑΕΛ και με την Ολύμπια. Εδώ στη Χαλκίδα είμαστε και κακοί άνθρωποι, λειτουργούν πάντα για τον εαυτό τους και θέλουν να είναι μονίμως πρώτοι. Δεν υπάρχουν αυτή τη στιγμή οι παράγοντες για να μαζευτούν και να να στήσουμε μια ομάδα. υπάρχουν κάποιοι τύποι, που πιο πολύ θέλουν να εκμεταλλευτούν το χώρο παρά να το κάνουν από αγάπη για το μπάσκετ, επειδή το γουστάρουν’.

ΕΡ: Το εγχείρημα του Ίκαρου πριν από λίγα χρόνια, ή μια ενδεχόμενη ομάδα που στο μέλλον μπορεί να έρθει στη Χαλκίδα σαν ιδέα πώς το βλέπεις;

Ν.Σ.: ‘Με τον Τάσο Κολτσιδόπουλο είμαστε κουμπάροι και από την αρχή είχα τις αντιρρήσεις μου σε αυτό το κομμάτι. Το σωστό είναι να υπάρχει μια πορεία, ο κόσμος να αγαπήσει αυτή την πορεία και το αποτέλεσμα να είναι η άνοδος στην Α1. Έτσι τους δίνεις μια έτοιμη τροφή και τους λες παιδιά πάμε Α1, αλλά κάποιοι δεν την δέχονται. Εκεί έγινε το μεγάλο λάθος λόγω της κάψας να πάνε την ομάδα στην Α1, με αποτέλεσμα να μην υπάρχει μια σωστή διαπραγμάτευση. Έπρεπε να τελειώσουν πρώτα τη διαπραγμάτευση με συγκεκριμένους όρους και μετά να πούνε αυτοί είμαστε και αυτό θέλουμε να κάνουμε. Μείναμε στην Α1 και είμαστε πάλι εδώ, πέσαμε στην Α2 συνεχίζουμε με αυτό το σκοπό, με την ομάδα να είναι δική μας. Δυστυχώς, αυτά που είδαμε θύμιζαν περισσότερο παραστάσεις τσίρκου. Ήρθε το τσίρκο στην πόλη μας, τελειώσαμε-φύγαμε. Αυτά τα έχω πει και στον ίδιο τον Τάσο (Κολτσιδόπουλο). Και επειδή αυτό είναι ένα τεράστιο κομμάτι που θέλει χρόνο και εμπειρία, χρησιμοποιήθηκαν λάθος άνθρωποι. Η Α1 είναι ένα τεράστιο πρωτάθλημα με προεκτάσεις. Δεν μπορείς να βουτήξεις ένα από τον δρόμο και να του πεις έλα να σε κάνω παράγοντα στην Α1. Ασχολήθηκαν άνθρωποι που δεν είχαν καν την υπόσταση να υποστηρίξουν αυτό το κομμάτι. Τους ενδιέφερε όμως να δειχθούν προς τα έξω. Έβγαζαν φωτογραφίες με τις αντίπαλες ομάδες, σηκώνονταν στον πάγκο και φώναζαν για να τους δει ο κόσμος από πάνω και να πει είναι και αυτός εδώ. Αυτά είναι αστεία πράγματα’.

ΕΡ: Υποθετικά, αν βρίσκονταν 5 παράγοντες στη Χαλκίδα και σου έλεγαν έλα μαζί μας να ξαναφτιάξουμε το μπάσκετ της Χαλκίδας, θα πήγαινες;

Ν.Σ.: ‘Ο μόνος τρόπος για να δημιουργηθεί και πάλι μια ομάδα είναι να έχεις μαζί σου αρωγό τον δήμο που θα σου δίνει τις λύσεις σε κάθε μικρό προβληματάκι, από τις ώρες προπονήσεων, το πετρέλαιο, την υποστήριξη χορηγών κλπ. Να βρεθούν 4-5 άνθρωποι που υπάρχουν στην πόλη και να συμφωνήσουν για το τι θέλουν να κάνουν. Να υπάρχει ένας φυσικός ηγέτης που να έχει την πλειοψηφία του λόγου και της ψήφου και να ξεκινήσει αυτό το κομμάτι σιγά-σιγά να χτίζεται ως οργανισμός. Χρήματα μπορούν να βρεθούν και δεν χρειάζεται οπωσδήποτε να είναι από τσέπες. Αν δω λοιπόν ότι πάει να γίνει κάτι σοβαρό και είναι ένα κομμάτι της πόλης στα αθλητικά δρώμενα που θα δώσει χαρά, ευτυχία στον κόσμο που θα το παρακολουθεί, που θα φέρει επισκεψιμότητα στην πόλη, πράγματα που τα έκανε η ΑΓΕΧ, τότε ναι, αν γίνει κάτι με σωστές βάσεις και απίστευτη υγεία θα ασχοληθώ’.

ΕΡ: ‘Μιλάς με στόχο να υπάρχει μια ομάδα μπροστά ή θα πάμε σε ένα πλάνο με 8-10 ομάδες από τη Χαλκίδα όπως συμβαίνει σήμερα;

Ν.Σ.: ‘Αυτές οι ομάδες είναι εύκολο να τις συντηρήσεις και υπάρχουν γιατί κάποιοι θέλουν να αισθάνονται δυνατοί καθότι τις διοικούν. Υπάρχουν βεβαίως και οι εραστές. Εγώ όμως μιλάω για κάτι σοβαρό. Η Α’ κατηγορία καλή είναι, αλλά αγγίζει τα όρια του μαζικού αθλητισμού. Πρέπει λοιπόν να είναι μια ομάδα μπροστά που να κάνει πρωταθλητισμό, που χρειάζεται για να λειτουργήσει σωστά χρήματα, υποστήριξη, ανθρώπους, πλάνο, ώστε να μπορέσει να δώσει πνοή, οξυγόνο σε πολλούς ανθρώπους. Αρκεί βέβαια, να υπάρχουν ξεκάθαροι ρόλοι και να ξέρει ο καθένας τι πρέπει και πως πρέπει να το κάνει. Σε μια τέτοια περίπτωση θα μπορούσα να ήμουν μέσα και από οποιοδήποτε ρόλο’.

Ο Νίκος Σταμέλος παίκτης της ΑΓΕΧ, δεύτερος από αριστερά στην κάτω σειρά.

Η φωτογραφία είναι από το 1983 και τον αγώνα για το εφηβικό πρωτάθλημα μεταξύ της ΑΓΕΧ και του Κάδμου Θήβας στο δημοτικό στάδιο Χαλκίδας που ήταν τότε η έδρα του μπάσκετ.
Στην επίθεση με το Νο 4 ο Νίκος Σταμέλος της ΑΓΕΧ και μετέπειτα πρόεδρος της.

ΕΡ: Την περίπτωση της Κύμης πώς την βλέπεις από τη δική σου σκοπιά. Μια ομάδα που ανέβηκε σκαλί-σκαλί από τις τοπικές κατηγορίες στην Α1 και φέτος παρέμεινε εκεί.

Ν.Σ.: ‘Η Κύμη έκανε κάτι το αξιοθαύμαστο. Υπήρχε σίγουρα μια οικονομική ευρωστία, ο Θεοδώρου το αγάπησε αυτό το κομμάτι, το στήριξε και ανέβηκε 5 κατηγορίες. Το μόνο κακό για μένα, είναι ότι δεν έκανε κάποια διαλείμματα για να συνειδητοποιεί το μέγεθος της κάθε επιτυχίας ξεχωριστά, γιατί κάποιες φορές με αυτή την ταχύτητα σε πιάνει και ίλιγγος. Αλλά μπράβο του, από την άλλη τι να έκανε, να μην άφηνε την ομάδα να ανέβει ενώ μπορούσε; Μπράβο του για όσα πέτυχε και κυρίως για την παραμονή του φέτος γιατί το πιο δύσκολο κομμάτι είναι να κρατηθείς κάπου. Φαίνεται το παιδί ότι το γουστάρει αυτό που κάνει και είναι και μπασκετικός’.

ΕΡ: Η Κύμη πήγε όλα αυτά τα χρόνια με τον Μπρατσιάκο στο τιμόνι της, ένα παιδί της ΑΓΕΧ που τον γνωρίζεις πολύ καλά. Ποια είναι η γνώμη σου για εκείνον;

Ν.Σ.: ‘Ο Βασίλης είχε ανέκαθεν μεγάλη τρέλα για το μπάσκετ, πιο μεγάλη απ’ αυτή που χρειαζόταν και που αυτή η τρέλα του βγήκε σε καλό. Είχε την τύχη να βουτήξει από τα μαλλιά την ευκαιρία της Κύμης και με όλη τη διοικητική συμπαράσταση που είχε πίσω του έφτασε στην Α1. Αυτό δεν μπορεί να του το αφαιρέσει κανένας, πήρε 5 κατηγορίες και κράτησε την ομάδα στην Α1. Έφτασε όμως να κλείσει ένας κύκλος και για μένα τα συγχαρητήρια πρέπει να δοθούν στον πρόεδρο που άντεξε να τον έχει στην Α1 με το ρίσκο να πέσει η ομάδα. Του έδωσε μια ευκαιρία που κάποιοι μπορούν να πουν ότι την άξιζε λόγω κεκτημένης ταχύτητας αλλά δεν είναι έτσι, γιατί η Α1 είναι μια εντελώς διαφορετική κατηγορία. Κρατήθηκε η ομάδα και ευτυχώς που δεν έπαθαν ζημιά. Ο Μπρατσιάκος θα ήταν χαζό να πιστέψει πως με μια χρονιά έγινε προπονητής Α1. Πρέπει να το υποστηρίξει αυτό και να το αποδείξει. Για να γίνει αυτό υπάρχουν δύο τρόποι. Αν είσαι πολύ καλός προπονητής πάει να πει ότι σε έχουν δει και αύριο έχεις 2-3 προτάσεις. Η άλλη περίπτωση είναι να μην υπάρχει καμιά πρόταση και από κάτω να βρίσκεται το βάραθρο. Εκεί πρέπει να υποστηρίξεις το όνομά σου και τις γνώσεις που πιστεύεις ότι έχεις. Εκεί λοιπόν το ιδανικό είναι να φτιάξεις εκ νέου το όνομά σου πάλι με την ίδια συνταγή. Δηλαδή να βρεις ένα καλό οργανισμό, ένα καλό πρόεδρο, να έχεις εξασφαλίσει κάπως έτσι το 50% της επιτυχίας να βάλεις τις γνώσεις που πιστεύεις ότι έχεις και να το ξανακάνεις αυτό που πέτυχες με την Κύμη. Αν το κάνεις κερδίζεις στην στατιστική, ανέβηκες με μια ομάδα 5 κατηγορίες και με κάποια άλλη άλλες 2 κατηγορίες. Άρα μπορώ. Τώρα, αν είσαι κάποιος που σου έβαλαν ένα μικρόφωνο στο στόμα δεν σημαίνει τίποτα αυτό, οι ομάδες χτίζονται στα γήπεδα με δουλειά και όχι με μικρόφωνα. Ο Μπρατσιάκος για μένα πρέπει να σκύψει το κεφάλι και να ξαναχτίσει μια ομάδα από την αρχή. Έχει κάνει το 20% της προπονητικής του καριέρας και αν δεν το κάνει κινδυνεύει και αυτό να εξαφανιστεί και να μην τον θυμάται κανένας. Ένας καλός προπονητής είναι 20% γνώσεις και 80% εμπειρία. Γκουρού σε γνώσεις ήταν ο Αγγέλου αλλά και αυτός ακόμα χρειάστηκε εμπειρία για να καθιερωθεί’.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ: ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΥ
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΑΛΙΑΝΗΣ



Πηγή: eviabasket.gr

* Η συνέντευξη πραγματοποιήθηκε το Μάρτιο του 2017. 

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΑΓΕΧ

ΔΕΙΤΕ ΒΙΝΤΕΑΚΙ ΑΠΟ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΤΗΣ ΑΓΕΧ ΣΤΗΝ Α2 (2003-08)