0 ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΗΣ ΚΑΤΕΡΙΝΑΣ ΤΣΙΡΔΑΝΗΣ

Η «παιχτούρα» Κατερίνα Τσιρδάνη …απολάμβανε τον καφέ της, λίγες ώρες μετά το …3Χ3 των Αβαντίδων στη Β’ Εθνική. Το Eviateam τη συνάντησε (όχι τυχαία) και την …ανέκρινε. Οι Αβαντίδες οδεύουν ολοταχώς προς την Α’ Εθνική και η συμβολή της Τσιρδάνη είναι καθοριστική στην επίτευξη του στόχου της ομάδας του Θανάση Πύθουλα. Η πρώην αρχηγός του Ολυμπιακού Βόλου στη μεγάλη κατηγορία, φέτος, έγινε …Χαλκιδέα …προς δική μας τέρψη!

Όταν η Τσιρδάνη συμφώνησε με τις Αβαντίδες οι «γνώστες» του γυναικείου ποδοσφαίρου έκαναν λόγο για «τορπίλη» και μεταγραφή… «βόμβα» της ομάδας της Χαλκίδας!

Το Eviateam έκλεισε το «ραντεβού» με την Κατερίνα, η οποία εκτός απ’ το ότι μιλάει …χύμα και δεν μασάει τα λόγια της, προφέρει …ωραία κι αυτό το… «σε λέω» και… «με λες», αποκαλύπτοντας με το …καλημέρα -που ανταλλάξαμε- τη μακεδονική καταγωγή της.

Η …ταυτότητα της Κατερίνας

*Ονοματεπώνυμο: Κατερίνα Τσιρδάνη

*Καταγωγή: Καβάλα

*Σύλλογος: Αβαντίδες

*Αγαπημένες ομάδες: ΑΕΚ, Ολυμπιακός Βόλου, Μπαρτσελόνα

*Αγαπημένο χρώμα: Ροζ

*Αγαπημένη μουσική: Ελληνικά

*Αγαπημένο φαγητό: Μουσακάς

*Αγαπημένος ποδοσφαιριστής: Μέσι

*Αγαπημένη ποδοσφαιρίστρια: Marta Vieira Da Silva

Ερ.: Πόσα χρόνια ασχολείσαι με το ποδόσφαιρο;

Κ.Τ.: «Από τα 15 μου! Ο πατέρας μου ήταν πρόεδρος στην ανδρική ομάδα του χωριού μου, στον Α.Ο. Πετροπηγής, όπως κι ο αδερφός μου φυσικά, έπαιζε μπάλα στην ίδια ομάδα. Είμαστε… «ποδοσφαιροοικογένεια». Αν και ο πατέρας μου, δεν ήθελε να ασχοληθώ με το ποδόσφαιρο και μου έλεγε ότι δεν υπάρχουν γυναικείες ομάδες! Όμως εγώ το έψαξα και ανακάλυψα ότι υπάρχουν(!), οπότε μετά, αναγκαστικά με πήγε στη γυναικεία ομάδα της Καβάλας. Κι έτσι άρχισα να κλωτσάω..!»

Ερ.: Μετά όμως σε στήριξε ο μπαμπάς σου;

Κ.Τ.: «Ναι βέβαια, ο πατέρας μου με πήγαινε στις προπονήσεις και ερχόταν σε όλα τα ματς, εντός κι εκτός. Αυτή που δεν έρχεται είναι η μητέρα μου, γιατί φοβάται μήπως χτυπήσω. Στα 20 χρόνια που παίζω, η μητέρα μου, ζήτημα να έχει έρθει 5 φορές. Με είδε μία φορά που χτύπησα στο κεφάλι και δεν ξανάρθε».

Ερ.: Να αναφέρουμε λίγο τις προηγούμενες ομάδες σου, πριν έρθεις στις Αβαντίδες;

Κ.Τ.: «Από το 1996 μέχρι το 2000 ήμουν στην ομάδα της Καβάλας, από το 2000 μέχρι το 2003 στην ομάδα της Φλώρινας όπου σπούδαζα παράλληλα, γύρισα στην Καβάλα την περίοδο 2003-2004 που κάναμε και πολύ καλή πορεία και ξαναπήγα στη Φλώρινα το 2004 μέχρι το 2006. Από το 2006 μέχρι και το 2015 στην ομάδα του Ολυμπιακού Βόλου, με ένα εξάμηνο «διάλειμμα» στην ομάδα της Καρδίτσας».

Ερ.: Έχεις βάλει -όντως- 130 γκολ;

Κ.Τ.: «Μπορεί να είναι και παραπάνω. Άμα σκεφτείς ότι παίζω 20 χρόνια μπάλα, αν υπολογίσεις 8 γκολ (μέσο όρο), βγαίνουν και παραπάνω, γύρω στα 160 (γέλια)».

Ερ.: Ξεχωρίζεις κάποιο; Είτε γιατί ήταν σπάνιας ομορφιάς, είτε γιατί έκρινε έναν στόχο;

Κ.Τ.: «Ένα γκολ σε τελικό πρωταθλήματος, Ολυμπιακός Βόλου – ΠΑΟΚ. Ήταν έξω από την περιοχή, ένα φαλτσαριστό σουτ που πήγε δοκάρι και μέσα. Προηγηθήκαμε στο σκορ, αλλά χάσαμε στην παράταση».

Ερ.: Πότε έγινε αυτό;

Κ.Τ.: «Το 2009, συγκεκριμένα στις 24 Μαίου».

Ερ.: Θυμάσαι και την ημερομηνία;

Κ.Τ.: «Δεν ξεχνιέται αυτό. Σαν τώρα το θυμάμαι. Όπως θυμάμαι κι ένα γκολ, στις 3 Ιουνίου του 2001 με τη φανέλα της Φλώρινας, παίζαμε στον Αλμυρό με τη Δόξα Πειραιώς κι έβαλα το νικητήριο γκολ στο 119′. Πήγαμε στον τελικό του πρωταθλήματος, αλλά εκεί χάσαμε από την Καβάλα.

Ερ.: Για την Α’ Εθνική μιλάμε πάντα;

Κ.Τ.: «Βεβαίως. Δύο χρόνια έχω παίξει στη Β’ Εθνική. Από το 1996 μέχρι το 1998. Από το 98 μέχρι και πέρσι, έπαιζα στην Α’ Εθνική».

Ερ.: Κρίμα όμως που δεν έχεις κατακτήσει ένα πρωτάθλημα, αλλά είναι κι ο ΠΑΟΚ -εδώ και καμιά δεκαετία- που τα σαρώνει όλα!

Κ.Τ.: «Δυστυχώς όχι, 5 φορές έχω αναδειχθεί δευτεραθλήτρια!

Ερ.: Πώς κι έτσι δεν πήγες στον ΠΑΟΚ;

Κ.Τ.: «Είχε γίνει μία κρούση τότε, πριν πάω στον Βόλο, αλλά τελικά δεν πήγα».

Ερ.: Έχεις κάποιον ιδιαίτερο πανηγυρισμό όταν βάζεις γκολ;

Κ.Τ.: «Όχι δεν θα το έλεγα, όταν βάζω γκολ πανηγυρίζω μαζί με τα υπόλοιπα κορίτσια, απλά».

Ερ.: Όλα αυτά τα χρόνια που έπαιξες στον Ολυμπιακό Βόλου, έλειπες από το σπίτι στην Καβάλα; Δηλαδή έμενες μόνιμα στον Βόλο;

Κ.Τ.: «Ακριβώς, μόνιμα στον Βόλο. Μόλις τέλειωσα τις σπουδές μου, πήγα στον Βόλο».

Ερ.: Άρα το ποδόσφαιρο για σένα δεν είναι μόνο χόμπι, το βλέπεις και πιο …επαγγελματικά.

Κ.Τ.: «Όταν εγώ πήγα στον Βόλο το 2006 ήταν τελείως διαφορετικά τα πράγματα. Εκείνη την εποχή παίρναμε και κάποια χρήματα. Γι’ αυτό και δεν πήγα στον ΠΑΟΚ, γιατί οικονομικά ήταν πιο δύσκολα. Παίρναμε και μισθό, για 5 χρόνια. Μετά τα 5 χρόνια κόπηκαν όλα αυτά, μόνο το ενοίκιο μας έδιναν (γέλια)».

Ερ.: Σχολείο πήγες στην Καβάλα;

Κ.Τ.: «Ναι στην Χρυσούπολη».

Ερ.: Τί ήταν αυτό που σε έκανε να έρθεις στη Χαλκίδα και τί κλίμα συνάντησες εδώ;

Κ.Τ.: «Ο γενικός αρχηγός των Αβαντίδων ο Θανάσης Καμονάχος είναι Βολιώτης, αλλά τα τελευταία χρόνια μένει στη Χαλκίδα και είναι στην ομάδα των Αβαντίδων. Με τον Θανάση κάναμε πολύ παρέα στον Βόλο. Εγώ τον έβαλα στο «τρυπάκι» του γυναικείου ποδοσφαίρου. Μάλιστα ερχόταν τότε που έπαιζα στον Ολυμπιακό Βόλου σε όλα τα ματς, ακόμα – ακόμα και στα εκτός έδρας. Το καλοκαίρι που ήμουν στο χωριό (σ.σ. Χρυσοπηγή Καβάλας) με πήρε τηλέφωνο και μου λέει: «Τί κάνεις;» Λέω «καλά». Μου ξαναλέει: «Θα έρθεις να βοηθήσεις τις Αβαντίδες;» Και χωρίς να το σκεφτώ καθόλου απάντησα: «Ναι, θα έρθω». Και για να απαντήσω και στην άλλη ερώτησή σου, το κλίμα είναι εξαιρετικό. Ήρθα και είδα 25 κορίτσια στην προπόνηση που είχε πολλά χρόνια να το δω αυτό. Μ’ αρέσει πολύ».

Ερ.: Η Χαλκίδα σαν πόλη, σ’ αρέσει;

Κ.Τ.: «Ναι μ’ αρέσει, δύσκολη πόλη βέβαια, αλλά εντάξει».

Ερ.: Αγωνιστικά τα πράγματα κυλάνε όπως τα περίμενες;

Κ.Τ.: «Κοίτα να δεις, είναι πολύ διαφορετικό το επίπεδο της Α’ Εθνικής απ’ αυτό της Β’ Εθνικής. Η Α’ Εθνική είναι δύσκολη, ανταγωνιστική. Τώρα στη Β’ Εθνική, η ομάδα μας, οι Αβαντίδες, είναι πολύ καλή ομάδα. Πιστεύω ότι θα κάνουμε περίπατο. Εγώ θέλω να πετύχουμε και το απόλυτο των νικών μέχρι το τέλος. Δεν νομίζω ότι υπάρχει ομάδα που μπορεί να μας κοντράρει. Οι Αβαντίδες έχουν 5 παίκτριες που έχουν παίξει στην Α’ Εθνική. Είμαστε ένα και δύο κλικ πάνω. Αλλά σίγουρα όταν με το καλό οι Αβαντίδες ανέβουν στην Α’ Εθνική, χρειάζονται κι άλλες προσθήκες για να μπορέσουν να σταθούν στην μεγάλη κατηγορία».

Ερ.: Το γυναικείο ποδόσφαιρο έχει κάνει βήματα προόδου;

Κ.Τ.: «Δεν βλέπω κάποια διαφορά από …παλιά. Θα μπορούσαν και τα μέσα να το προβάλλουν περισσότερο. Ας πούμε η ΕΡΤ3 κάθε Σαββατοκύριακο, να δείχνει ρε παιδί μου ένα παιχνίδι της Α’ Εθνικής. Δεν νομίζω ότι είναι μεγάλο το κόστος. Δεν το διαφημίζουν στην Ελλάδα αρκετά το γυναικείο ποδόσφαιρο, όπως το διαφημίζουν στο εξωτερικό».

Ερ.: Η ΟΥΕΦΑ ισχυρίζεται ότι προωθεί και στηρίζει το γυναικείο ποδόσφαιρο.

Κ.Τ.: «Το θέμα είναι να βοηθούνται οι ομάδες και …οικονομικά. Απ’ όσο γνωρίζω οι ομάδες της Α’ Εθνικής παίρνουν μία επιχορήγηση της τάξης των 3.000 ευρώ. Αυτό το ποσό φτουράει για ένα μακρινό ταξίδι εκτός έδρας και μόνο. Είναι πολλά τα έξοδα. Τώρα δεν καλύπτουν ούτε τα οδοιπορικά. Δεν μπορούν να αντέξουν οι ομάδες γι’ αυτό και μία – μία αποχωρούν από το προσκήνιο».

Ερ.: Πάντως, το γεγονός ότι και ο ΠΑΟΚ είναι παντοδύναμος, έχει χαθεί κάπως το ενδιαφέρον στην Α’ Εθνική. Ο δικέφαλος είναι μόνιμος πρωταθλητής.

Κ.Τ.: «Ναι ισχύει αυτό. Πάντως τα προηγούμενα χρόνια ο Βόλος τον κόντραρε στα ίσια τον ΠΑΟΚ. Τώρα πήγε και μία κολλητή μου στον ΠΑΟΚ, η Σοφία η Πελεκούδα..!»

Ερ.: Μπορεί να αμφισβητηθεί η κυριαρχία του ΠΑΟΚ;

Κ.Τ.: «Δύσκολα, ο ΠΑΟΚ έχει και μεγάλη ακαδημία από πίσω, κάθε χρόνο βγάζει 2-3 κορίτσια».

Ερ.: Έχεις καταφέρει κάποια φίλη σου ή κάποια γνωστή σου, να την κάνεις να ασχοληθεί με το ποδόσφαιρο;

Κ.Τ.: «Πολλές (γέλια..!) Δεν θα ξεχάσω μία κοπελίτσα που είχε έρθει στην Καβάλα παλιά, η Τασούλα η Παπαδοπούλου, που είχε έρθει μία φορά και ήθελε να φύγει, δεν της άρεσε. Είχαμε πάει στο σπίτι της και την παρακαλούσαμε να γυρίσει γιατί είχε ταλέντο κι αυτή έλεγε: «Αφήστε με, θέλω να παίζω με τα αγόρια, δεν θέλω να παίζω με τα κορίτσια». Τελικά την «ψήσαμε» και τώρα, είναι μία απ’ τις καλύτερες παίκτριες, παίζεις στις Αμαζόνες και είναι και στην Εθνική Ελλάδας. Είναι πολύ καλή παίκτρια».

Ερ.: Ποια Ελληνίδα παίκτρια θεωρείς ότι αυτή τη στιγμή ξεχωρίζει;

Κ.Τ.: «Η Βεατρίκη η Σαρρή από τα Χανιά. Παιχτούρα! Πιστεύω ότι σύντομα θα πάει να παίξει στο εξωτερικό».

Ερ.: Οι Αβαντίδες έχουν ταλέντα;

Κ.Τ.: «Ναι έχουν, ειδικά η Βασιλική η Μάλλιαρη και η Αναστασία η Τζαφέρη είναι πολύ καλές».

Ερ.: Τις φωνάζεις εν ώρα αγώνα;

Κ.Τ.: «Ε, καμιά φορά πάνω στην ένταση του αγώνα μπορεί να μου ξεφύγει και καμιά απότομη κουβέντα, υπάρχουν πολλοί σφυγμοί, γι’ αυτό».

Ερ.: Ναι αλλά και στο ανδρικό ποδόσφαιρο λένε, ότι οι μεγαλύτεροι καλό είναι να μην φωνάζουν στους μικρούς.

Κ.Τ.: «Αν δεν φωνάξεις δεν παίρνουν …μπρος (γέλια). Έτσι πάει».

Ερ.: Πάντως οι σχέσεις πρέπει να είναι πολύ καλές, είστε δεμένες!

Κ.Τ.: «Ναι, εννοείται. Προσωπικά δεν έχω ψηλά τη μύτη, σε καμιά περίπτωση. Στο Ξυλόκαστρο μάλιστα από μόνη μου είχα ζητήσει να βγω αλλαγή, αλλά για να σου πω την αλήθεια, με είχαν χτυπήσει και τα παπούτσια! Μου λέει ο κόουτς «έλα να σε βγάλω». Του λέω «μισό λεπτό να βάλω ακόμα ένα γκολ, να κάνω χατ τρικ και μετά βγαίνω (γέλια)». Μόλις έβαλα το τρίτο γκολ μου λέει «έλα βγες». Αλλά επειδή έχω μεγάλη εμπειρία δεν σημαίνει ότι ήρθα εδώ να το παίξω «δασκάλα» ξέρω ‘γω. Όλα τα κορίτσια είμαστε το ίδιο. Αλλά έχω πει ότι αν καμιά φορά πω και …κάτι, μη με παρεξηγήσετε, είναι πάνω στην ένταση του αγώνα. Προχθές έχω πλαγιοκοπήσει την αντίπαλη άμυνα από δεξιά, ήμουν μόνη μου που θα μπορούσα να σουτάρω και προσπάθησα να δώσω ασίστ στη μικρή τη Μάλλιαρη (σ.σ. 13 χρονών) για να βάλει αυτή γκολ και να ανέβει ψυχολογικά».

Ερ.: Κεφάλαιο …Εθνική ομάδα;

Κ.Τ.: «Έχει κλείσει εδώ και πολλά χρόνια αυτό το κεφάλαιο για μένα! Έπαιξα από το 2000 έως το 2002, αλλά τότε η προπονήτρια της Εθνικής, είχε βάλει …αγγελία στο ίντερνετ κι έψαχνε ομογενείς – παίκτριες από το εξωτερικό. Γινόταν προεπιλογή για την εθνική ομάδα της Ολυμπιάδας. Και πήρε 8 Ελληνίδες (τις πιο έμπειρες) και 14 «ξένες», από Αμερική, από Γερμανία, από Ολλανδία και από …αλλού. Μία λεγόταν Σμιθ, κάπως έτσι. Δεν ήξεραν ελληνικά και έπαιζαν στην εθνική. Δεν έκανε προκοπή η ομάδα, δεν στηρίχτηκαν τα κορίτσια που έπαιζαν εδώ. Ξενέρωσα πολύ. Τώρα βέβαια τα πράγματα είναι πολύ καλύτερα. Αλλά και πάλι, ξέρω ‘γω, δεν μπορείς να παίρνεις 10 παίκτριες από τον ΠΑΟΚ επειδή είναι πρωταθλητής, γιατί ο ΠΑΟΚ είναι ένα δεμένο σύνολο. Αν το σπάσεις, δεν θα αποδώσει το ίδιο. Ε, τότε, ας γίνει ο ΠΑΟΚ η Εθνική Ελλάδας. Και πριν μερικά χρόνια που ο Ολυμπιακός Βόλου κόντραρε τον ΠΑΟΚ, καλούσαν στην εθνική μία, το πολύ δύο παίκτριες δικές μας και ήμασταν …δευτεραθλήτριες».

Ερ.: Όλα αυτά τα χρόνια είχες κάποιον τραυματισμό;

Κ.Τ.: «Όχι ποτέ κάποιον σοβαρό τραυματισμό, ευτυχώς».

Ερ.: Για να είναι ήσυχη και η μαμά!

Κ.Τ.: «Ακριβώς (γέλια..!)»

Ερ.: Τί θέση παίζεις;

Κ.Τ.: «Αμυντικό χαφ, τα τελευταία χρόνια. Παλιότερα έπαιζα ως εξτρέμ. Αλλά στον Βόλο ο Θωμάς ο Μακρής με έβαλε αμυντικό χαφ και από τότε παίζω εκεί».

Ερ.: Παρόλα αυτά σκοράρεις…

Κ.Τ.: «Ναι! Αλλά στον Βόλο έπαιξα σ’ όλες τις θέσεις, μέχρι και στόπερ. Δεν έχω πρόβλημα. Μόνο τέρμα δεν έχω παίξει».

Ερ.: Εσύ πώς ξεκίνησες να ασχολείσαι με τη μπάλα; Έπαιζες με τα αγόρια;

Κ.Τ.: «Ναι στο χωριό, όλες οι κοπέλες έτσι ξεκινάνε».

Ερ.: Μπάσκετ, βόλεϊ;

Κ.Τ.: «Απαπα..!»

Ερ.: Μου είπες πριν, ότι υποστηρίζεις και την ανδρική ομάδα του Ολυμπιακού Βόλου.

Κ.Τ.: «Ναι, έχω πάει και σε εκτός έδρας εκδρομές. Έχω πάει στην Πάτρα, στην Κρήτη, στις Σέρρες, στη Θεσσαλονίκη μέχρι και στη Γραβιά έχω πάει, όταν η ομάδα έπαιζε στη Γ’ Εθνική!»

Ερ.: Ήταν ο Μπέος τότε;

Κ.Τ.: «Όχι δεν ήταν ο Μπέος. Την περίοδο 2006-2007 όχι, ο Βασιλειάδης ήταν».

Ερ.: Ποια είναι πιο ωραία πόλη, η Καβάλα, ο Βόλος ή η Χαλκίδα;

Κ.Τ.: «Ο Βόλος συνδυάζει το βουνό και τη θάλασσα και είναι τετραγωνισμένη πόλη. Η Καβάλα έχει …άλλη ομορφιά, έχει πανοραμική άποψη, είναι μία ανηφόρα, μία κατηφόρα. Η Χαλκίδα είναι πολύ ωραία πόλη αλλά ακαταλαβίστικη. Δεν μπορώ, όποτε κυκλοφορώ …χάνομαι!»

Ερ.: Τώρα τί θα κάνεις, θα σε κρατήσουμε στη Χαλκίδα ή θα φύγεις μετά το τέλος του πρωταθλήματος;

Κ.Τ.: «Αυτό δεν εξαρτάται από μένα (γέλια..!)»

Ερ.: Θα παίξεις και του χρόνου μπάλα αφού!

Κ.Τ.: «Με το καλό να βγει στην Α’ Εθνική η ομάδα και βλέπουμε».

Ερ.: Πες μου κάτι που σου έχουν πει στο γήπεδο και σε έχει κολακέψει αλλά και κάτι που σε έχει ενοχλήσει…

Κ.Τ.: «Ήταν ένα παιχνίδι με το Βόλο στην Καρδίτσα που την προηγούμενη σεζόν, εγώ είχα πάει ως δανεική για 6 μήνες στην Καρδίτσα και τη βοήθησα πολύ την ομάδα για να σωθεί. Κι έγινε μία φάση, όπου κάποιος απ’ έξω θεώρησε ότι δεν τήρησα το fair paly, που ειλικρινά δεν υπήρχε τέτοιο ζήτημα. Κι αυτός ο τύπος αρχίζει να με βρίζει. Αλλά δεν μπορείς να φανταστείς τί μου λέει. Και σταματάω, παίρνω τη μπάλα και του τη φέρνω με σουτ στη μούρη. Και του «πάτησα» κι ένα «άι σιχτίρ..!» Μετά ήρθε και μου ζήτησε συγνώμη. Και τον είπα: «Είσαι απαράδεκτος γιατί πέρσι εγώ βοήθησα την ομάδα κι εσύ μου λες τέτοια λόγια». Τώρα αν έχω ακούσει κοπλιμέντο; Σ’ ένα ματς είχα βάλει ένα γκολ και φώναξε κάποιος: «Ρε Τσιρδάνη τί γκολάρα έβαλες, θες να με παντρευτείς;» Αυτό έχει μείνει!»

Ερ.: Τί θα έλεγες στους Χαλκιδέους φιλάθλους, προκειμένου να έρθουν στο γήπεδο και να σας στηρίξουν; Γιατί πολλοί λένε «έλα μωρέ τώρα, γυναικείο ποδόσφαιρο».

Κ.Τ.: «Να ξες ότι αν έρθει κάποιος να δει μία φορά γυναικείο ποδόσφαιρο, θα ξανάρθει! Κι επίσης, εγώ είμαι πολύ κοινωνικό κορίτσι, μιλάω πολύ! Και έχω πείσει πολύ κόσμο να έρθει στο γήπεδο. Αν εγώ έμενα μόνιμα στη Χαλκίδα, δεν σου κάνω πλάκα, θα έφερνα πολύ κόσμο στο γήπεδο. Το’ χω! Αλλά πάντως στα δύο εντός έδρας ματς που έχουμε παίξει στο Πάρκο του λαού, έχουν κόσμο οι Αβαντίδες. Είναι ωραίο να παίζεις μπροστά στους θεατές. Έχω παίξει τελικό κόντρα στον ΠΑΟΚ μπροστά σε 3.000 κόσμο. Είναι πολύ όμορφο, έχεις …άλλον αέρα. Έβλεπα προχθές το Ρεάλ – Μπαρτσελόνα κι έλεγα «πω ρε, να έπαιζα κι εγώ μπροστά σε 80. 000 κόσμο..!» Έχουν γίνει παιχνίδια εθνικών ομάδων, π.χ. Αμερική – Κίνα, μπροστά σε 90.000 κόσμο! Εδώ παίζει η Ελλάδα και πάνε δεν πάνε 100 άτομα. Γι αυτό σου λέω ότι πρέπει να διαφημιστεί το γυναικείο ποδόσφαιρο στη χώρα μας…»

Ερ.: Θα πήγαινες σε ομάδα του εξωτερικού;

Κ.Τ.: «Ναι θα πήγαινα! Το 2003 είχα πάει με τη Φλώρινα σε ένα τουρνουά στην Ιταλία και μου είχε γίνει πρόταση να μείνω και να παίξω σε κάποια ιταλική ομάδα. Αλλά έπρεπε να τελειώσω τις σπουδές μου και γύρισα. Ε, και που τέλειωσα τις σπουδές μου, τί να σου πώ (γέλια..!)»

Ερ.: Έχεις τσακωθεί με αντίπαλη παίκτρια μέσα στο γήπεδο;

Κ.Τ.: «Τί είπες τώρα;»

Ερ.: Τί;

Κ.Τ.: «Πλάκα κάνεις; Μπουνιές έχω παίξει! Οι γυναίκες μαλώνουμε πιο πολύ από τους άνδρες».

Ερ.: Για πες…

Κ.Τ.: «Είχα βριστεί με μια κοπέλα εν ώρα αγώνα και ήρθε και με έπιασε από το πρόσωπο και μου τράβηξε και μία κλωτσιά. Οπότε την είδε ο διαιτητής και δικαιολογημένα της έδειξε κόκκινη κάρτα. Τελειώνει ο αγώνας και την ώρα που πάω προς τα αποδυτήρια μου φωνάζουν «Κατερίνα πρόσεχε..!» Μέχρι να σηκώσω το βλέμμα μου, έρχεται η ίδια και μου …ξανατραβάει δεύτερη κλωτσιά. Ανάβει ο καβγάς, τρώω και μια μπουνιά στο σαγόνι. Αλλά μετά έπεσε πολύ ξύλο, δεν κρατιόμουν!»

Ερ.: Πέρα από κάποια …μεμονωμένα περιστατικά με ξύλο, γενικά βρίζεστε;

Κ.Τ.: «Ουυυυ, πιο πολύ από τους άνδρες. Μιλάμε για πολύ βρίσιμο».

Ερ.: Εσύ έχεις φάει κόκκινη;

Κ.Τ.: «Ναι αλλά δεν έφταιγα. Το 2002, έχω κάνει τάκλιν κι έχω πάρει και πόδια αλλά και μπάλα. Και μου δείχνει ο διαιτητής απευθείας κόκκινη! Και τιμωρήθηκα με 1 αγωνιστική και έχασα το επόμενο ματς κόντρα στον ΠΑΟΚ. Και είχα φάει και μία κόκκινη με την Καρδίτσα, γιατί έγραψε στο φ.α. ο διαιτητής ότι με άκουσε να βρίζω μετά το τέλος του αγώνα. Που εγώ δεν έβρισα τον διαιτητή. Πήγαινα στα αποδυτήρια και λέω μία «πώ ρε γαμώ την πουτάνα μου τζάμπα χάσαμε, μαλακία». Και ο διαιτητής νόμιζε ότι βρίζω αυτόν. Και έφαγα 4 αγωνιστικές! Αλλά κι εγώ δεν το άφησα έτσι, έκανα …καταγγελία με μάρτυρες γιατί δεν μπορεί ο καθένας να γράφει ότι θέλει. Που γενικά εγώ δεν έχω πρόβλημα με τους διαιτητές. Και στο Βόλο γενικά κάρτες δεν έτρωγα για μαρκαρίσματα, αλλά για διαμαρτυρία, σαν αρχηγός που ήμουν».

Ερ.: Πόσα χρόνια σκέφτεσαι να παίξεις ακόμα;

Κ.Τ.: «Πιστεύω ότι ένα με δύο χρόνια μπορώ να παίξω. Αλλά και πάλι δεν θέλω να φύγω από το ποδόσφαιρο, θα βοηθάω απ’ έξω! Μακάρι να μπορούσα να έμενα και στη Χαλκίδα τα επόμενα χρόνια και να βοηθήσω στις ακαδημίες. Προτιμώ τις ακαδημίες».

Ερ.: Πάντως και στα κορίτσια που παίζουν μπάλα και ξεχωρίζουν, το ταλέντο πρέπει να είναι και έμφυτο.

Κ.Τ.: «Ναι αλλά άμα δεν δουλέψεις σκληρά στην προπόνηση θα μείνουν μόνο στο …ταλέντο. Οι γυναίκες ακούνε πιο εύκολα από τους άνδρες και μαθαίνουν και πιο εύκολα από τους άνδρες. Μην σου πω ότι έχουν και καλύτερη τεχνική. Απλώς υστερούν στη δύναμη και στην ταχύτητα».

Ερ.: Ποιες είναι οι κολλητές σου στις Αβαντίδες;

Κ.Τ.: «Εντάξει, όλες είμαστε αγαπημένες. Απλώς με τη Δημητριάδη και με τη Χατζηλιόντα παίζαμε μαζί και στον Βόλο. Με τη Δημητριάδη 6 χρόνια και με τη Χατζηλιόντα 5. Της ξέρω πιο καλά! Η Δημητριάδη μετά το Βόλο πήγε στα Χανιά και η Χατζηλιόντα στη Λάρισα».

Ερ.: Γενικότερα στο ποδόσφαιρο, βλέποντας εικόνες και επεισόδια σαν τα προχθεσινά στη Λεωφόρο, τί σκέφτεσαι;

Κ.Τ.: «Να σου πώ κάτι; Εγώ εξαρχής επέλεξα να δω το Ρεάλ – Μπαρτσελόνα και δεν …έπεσα έξω. Και μπάλα να έπαιζαν στη Λεωφόρο, δεν υπήρχε περίπτωση να κάτσω να το δω αυτό το ματς. Έφαγε 4 γκολ στη Μαδρίτη η Ρεάλ και οι οπαδοί της, αποθέωσαν τον Ινιέστα την ώρα που έβγαινε αλλαγή. Άντε τώρα να βάλει 4 γκολ ο ΟΣΦΠ στη Λεωφόρο και να πάει να βγει από τον αγωνιστικό χώρο ο Τσόρυ (γέλια)».

Ερ.: Εσύ έχεις τύχει σε επεισόδια;

Κ.Τ.: «Πριν 4 χρόνια σε ματς Ολυμπιακός Βόλου – ΠΑΟΚ! Αγανάκτησα! Αστυνομία, δακρυγόνα, καπνογόνα, φωτιές, σηκώθηκα κι έφυγα».

Ερ.: Πες μου δυο λόγια για τον κόουτς, τον Θανάση Πύθουλα…

Κ.Τ.: «Μου θυμίζει πολύ τον προπονητή μου στον Βόλο, τον Θωμά τον Μακρή. Ίδιοι, στις προπονήσεις, στην τακτική, στις φωνές…Και τις γυναίκες αν δεν τις φωνάζεις, δεν λειτουργούν. Προχθές το ματς ξεκινούσε στις 3 κι αντί να μας βγάλει για προθέρμανση στις 2:20 μας έβγαλε 2:05! Τρία ημίχρονα παίξαμε, όχι δύο..!»

Ερ.: Τον κόουτς τον ήξερες;

Κ.Τ.: «Όχι, τον γνώρισα στο πρώτο φιλικό που έπαιξα με την ομάδα στον Υμηττό. Μου λέει «χάρηκα Μαρία». Του λέω «τί Μαρία βρε, Κατερίνα..!» Και μετά με φώναζε και Μαρία μέσα στο γήπεδο. Και Μαρία και δώστου Μαρία, στην αρχή δεν έδινα σημασία, μετά του λέω «Κατερίνα είπαμε».

Ερ.: Για τον Θανάση Καμονάχο;

Κ.Τ.: «Είναι πολύ καλό παιδί και ψυχάρα!»

Ερ.: Για τον πρόεδρο, τον Χρήστο Τουλούμη;

Κ.Τ.: «Έχει μια ωραία …τρέλα! Βασικά τρελαίνεται και παθιάζεται πολύ με την ομάδα. Θα πάθει τίποτα καμιά μέρα (χτύπα ξύλο). Προχθές …ωρυόταν! Αλλά όλοι τους είναι πολύ καλοί άνθρωποι και έχουν κάνει τα πάντα για την ομάδα. Και πρέπει η τοπική κοινωνία να βοηθήσει τις Αβαντίδες. Του χρόνου θα παίζουν στην Α’ Εθνική».

Ερ.: Τις Αβαντίδες τις είχες ακουστά, όταν έπαιζες στο Βόλο;

Κ.Τ.: «Ναι, έχω παίξει και αντίπαλη με τις Αβαντίδες στην Α’ Εθνική, έχω βάλει και γκολ!»

Ερ.: Στην Κάνηθο;

Κ.Τ.: «Πωωω, τί γήπεδο είναι αυτό; Τσιμέντο είναι!»

Ερ.: Το Πάρκο του Λαού σ’ αρέσει;

Κ.Τ.: «Ναι, αυτό είναι ωραίο! Άμα το φτιάξουν και λίγο απ’ έξω και βάλουν και κερκίδα θα είναι πολύ καλό».

Ερ.: Εσένα σε βολεύει να παίζεις σε φυσικό χόρτο;

Κ.Τ.: «Δεν έχω πρόβλημα, αλλά όλα αυτά τα χρόνια έπαιζα σε φυσικό χόρτο. Με τη γυναικεία ομάδα του Ολυμπιακού Βόλου παίζαμε στο Πανθεσσαλικό, όπως και στο βοηθητικό, αλλά και στο ΕΑΚ».

Ερ.: Στο Κύπελλο Ελλάδας αν προκριθείτε στους «8» θα παίξετε στις 14/2 με τον Ατρόμητο στη Χαλκίδα. Θα παίξεις ή θα πας να γιορτάσεις τον Άγιο Βαλεντίνο;

Κ.Τ.: «Δεν έχω σχέση, είμαι ελεύθερη (γέλια), χώρισα πριν δύο μήνες, άρα θα παίξω..!»

Ερ.: Γενικά σαν χαρακτήρας πώς είσαι;

Κ.Τ: «Πολύ καλή..! Εγώ έξω από το γήπεδο, να σου δώσω και την ψυχή μου, ότι θέλεις. Και να μην έχω να φάω θα σου δώσω την τελευταία …μπουκιά! Αλλά μέσα στο γήπεδο είμαι σκληρή, άλλος άνθρωπος. Και πολλοί που δεν με ξέρουν προσωπικά μπορεί να μα κακοχαρακτηρίσουν, όμως όταν με γνωρίσουν, αλλάζουν γνώμη. Πορώνομαι, θέλω να κερδίζει η ομάδα μου, πώς να το κάνουμε; Αλλά δεν παίζω αντιαθλητικά. Δεν θέλω να κάνω ζημιά σε άνθρωπο».

Ερ.: Μάλιστα. Κατερίνα ευχαριστώ!

Κ.Τ.: «Κι εγώ!»

Να ευχηθούμε και χρόνια πολλά στην Κατερίνα που σήμερα είναι η ονομαστική της εορτή!